Jumping, networking and a lot more

English version bellow

Hallooootjes vanuit het koude Buenos Aires,

Daar zijn we weer! En wat heb ik toch weer veel meegemaakt en gedaan. Het blijft maar doorgaan, die nieuwe belevingen! Na mijn reis naar Mendoza hadden we twee weken later alweer een lang weekend. En wat betekend een lang weekend voor Marisa? Jazeker, het land verkennen. Dus hop hop, daar gingen de spullen weer in de tas en de beentje naar de metro en de metro naar de bus. In mijn vorige blog vertelde ik dat het plan was om naar Salta te gaan, maar dit hebben we toch maar veranderd in Cordoba vanwege tijdgebrek (Salta is 20 uur met de bus, Cordoba 8 en we hadden “maar” 4 dagen).Maar voordat we naar Cordoba gingen waren er natuurlijk nog twee weken in Buenos Aires. Dus laten we daar maar mee beginnen.

Nadat ik terug was gekomen uit Mendoza begon weer een weekje werken. Maar ook was het een week van weer veel mails uitsturen en veel nieuwe appartementen bekijken. Ik wilde namelijk verhuizen. Ja, jullie horen het goed… Marisa wilde ALWEER verhuizen. Ik heb 1.5 maand in het vrijwilligershuis gewoond maar na deze 1.5 maand was het voor mij tijd om een iets rustiger appartement te zoeken wat toch iets minder op een hostel leek. Vat het niet verkeerd op, ik heb het onwijs leuk gehad in het huis van de vrijwilligers, maar ik was toe aan iets anders. Ik wilde mijn eigen kamer en iets meer ruimte voor mezelf. Dus mijn kamer zoektocht was weer in volle gang. Na een paar mails verstuurd te hebben en een paar kamer bezocht te hebben kreeg ik een mailtje terug van een Nederlands meisje. Heel toevallig had zij ook aan de NHTV gestudeerd en nog veel toevalliger was dat ze ook ITMC heeft gedaan. Ik mocht een kijkje komen nemen bij hun appartement. Ik hoopte zo erg dat het iets was, aangezien de rest allemaal ‘joah wel leuk, maar niet echt geweldig’ was. Meteen toen ik binnen kwam wist ik het, JA! Dit wordt mijn nieuwe huis. Diezelfde avond was het allemaal geregeld en 2 dagen later kwam ik de sleutels ophalen om vervolgens weer twee dagen later te verhuizen. Dat ging makkelijk! Dus ja, voor degene die mijn verhuis verhalen gevolgd hebben, dit is dus de vierde keer dat ik in Buenos Aires verhuist ben. Maar deze keer ben ik van plan ook echt hier te blijven!

De rest van de week was vrij rustig. Ik heb wel het geluk gehad dat ik mee mocht naar een vergadering met de gemeente van Buenos Aires. Ze hebben een plan om een groen label te maken voor de hotels in Buenos Aires. Aangezien wij al zoiets hebben wilde ze ons om hulp vragen hoe ze dat het beste aan konden pakken en wat er allemaal bij zo’n label hoorde. Was heel interessant om bij aanwezig te mogen zijn. Voor de rest heb ik gewoon veel gewerkt en natuurlijk ook voor school weer veel gedaan. Een productief weekje dus.

Zaterdag 26 april was het de 21e verjaardag van Jake, een van onze huisgenoten (uit mijn nu oude huis). Hij komt uit Amerika, waar 21 natuurlijk een hele belangrijke leeftijd is. Dus we besloten dat we hem moesten verrassen met een mooi cadeau. Een hele mand vol met allemaal verschillende soorten bier, en om het af te maken een mooie ballon. Hij vond het prachtig.

Ook hadden we vandaag een bezoeker in Buenos Aires. Florian (die ik ken van Málaga) was in Buenos Aires voor een paar dagen en daarom besloten we zaterdag ,voor de verjaardag van Jake maar ook omdat Florian in Buenos Aires was, een pubcrawl te doen. Nou moet ik eerlijk toegeven dat we het deze pubcrawl bijna alleen maar oven Málaga hebben gehad. We (of naja, ik in ieder geval) missen het toch wel heel erg. Dus stja, wat doe je als er iemand is die ook in Málaga was, je hebt het alleen maar daar over, oeeeps!

Zondag ben ik alweer naar de markt in San Telmo gegaan want ik wilde mijn eigen mate beker toch eigenlijk best wel graag hebben. Ik vind dat ik mate moet leren drinken en dan heb je toch echt je eigen beker nodig. Op de markt van San Telmo hadden ze de mooiste dus ik wilde mij beker perse daar kopen. Omdat het hier nu winter wordt heb ik mezelf ook meteen beloont met een mooie alpaca trui. Geheel bij mijn ogen passend. En ik ben me er toch blij mee! Mijn lekker warme en zachte alpaca trui!

Hierna had ik wel 3 dagen werkt…. Ja het leven is zooooo zwaar in Buenos Aires. Het was namelijk weer eens een puente (lang weekend). Donderdag 1 mei was het namelijk dag van de arbeid en dus hebben ze hier maar besloten dat vrijdag dan ook maar gewoon een dag vrij moet zijn. Mij hoor je niet klagen. Want wij hadden op ons programma, een (lang)weekend tripje naar Córdoba! Dus woensdag om 23.25 zaten we weer bepakt en bezakt in de bus op weg naar Cordoba. We sloten onze ogen in de hoop dat we pas wakker werden als we in Cordoba aangekomen waren. Nou werden we wel wakker rond een uur of 8 (de tijd dat we in Cordoba aan zouden komen) maar waar we waren, we hadden geen idee… We stonden ergens midden in het niets op een snelweg. Na na 2 uur nog niets gehoord te hebben over wat er nou aan de hand was, ben ik maar gaan vragen waarom we nou al zo lang stil stonden. Wat bleek, we hadden als zo’n 3 uur (of was het 4, ik weet het niet eens meer)geleden een klapband gehad en moesten dus wachten op de mensen die deze konden komen vervangen. Waarom ze niet een andere bus hadden gestuurd, echt geen idee! We zijn toen maar naar buiten gegaan om onze benen te strekken en even een frisse neus te nemen en naturlijk om even goed te observeren wat er nou allemaal precies aan de hand was bij die band. Na nog zo’n ongeveer 1.5 / 2 uur konden we dan eindelijk weer verder en waren we dus veeels te laat in Córdoba.

Uiteindelijk was het maar goed dat we wat later in Córdoba aangekomen waren, want toen we aankwamen kwamen we erachter dat alles, maar dan ook alles dicht was. Natuurlijk…. Dag van de arbeid. Dan werken de mensen niet. STOM STOM STOM! We hebben gelukkig wel een restaurant kunnen vinden waar we wat konden eten en daarna hebben we bedacht wat we de volgende dagen wilde gaan doen. Voor de rest hebben we deze dag een beetje gebruikt om bij te slapen en te zorgen dat we goed en wel uitgerust waren voor de volgende dag.

WANT wat hadden de drie meiden besloten om de volgende dag te gaan doen. Jawel, wij gingen skydiven!! Ja, ik weet het, we zijn zo gestoord als een deur, maar we hebben het wel mooi gedaan! We werden lekker vroeg opgehaald met de auto want we moesten eerst een stukje rijden. Eenmaal op plaats van bestemming moesten we eerst een formulier invullen met daarin dat als we enige letsel of iets dergelijks op zouden lopen het onze verantwoordlijkheid was en niet die van het bedrijf. Dit maakte me toch wel een beetje zenuwachtig. Wat als er iets gebeurt, wat als ik te pletter val, aaaah. Dat ging op dat moment allemaal door mijn hoofd, maar ik heb het wel getekend. Daarna kregen we te zien hoe we moesten vallen en hoe we onze benen moesten houden bij landing, we kregen ons mooie tuig om en toen was het tijd voor de eerste twee om de lucht in te gaan. Ik was in de tweede ronde dus ik kon eerst lekker kijken en van de zon genieten. Wat zeker heel fijn was. Toen iedereen weer beneden was was het tijd voor Julia en mij. Bij het vliegtuigje kregen we nog even uitleg hoe je je benen moet houden als ze springen en toen gingen we de lucht in. Na een mooi maar kort vlieg ritje waren we dan echt op de juiste hoogte. Aangezien ik achter het vliegtuigje zat ging ik als tweede, wat dus betekende dat ik Julia zo naar beneden zag vallen. Was toch wel een beetje een raar gezicht. En toen was het mijn beurt… Ohjee… Eigenlijk was het springen nog geen eens het engste gedeelte. Je springt namelijk niet zelf. Je zit vast aan iemand en die springt. Maar het moment dat de deur van het vliegtuig open ging, dat was wel even schrikken. Het waren maar een paar seconde, maar die 2 of 3 seconde waren toch redelijk eng. De deur gaat open en natuurlijk komt er enorm veel wind naar binnen, wat een hele hoop geluid maakt. En dan kijk je naar beneden, en ja dat is toch wel heel erg hoog. “WAAROM DOE JE IN GODSNAAM DIE DEUR OPEN?” ohja, wacht, hier ga ik zo uit springen. Zo waren mijn gedachten ongeveer op dat moment. En stja, dan ga je springen. En dat moment zal ik nooit meer vergeten! De eerste seconde is nog eng maar daarna is het alleen nog maar echt heeeeel erg gaaf. De snelheid waarmee je naar beneden valt en alle adrenaline die op dat moment door je gaan geven je zo’n geweldig gevoel. En als je daarna dan de parachute loslaat en in alle rust kan genieten van het uitzicht, echt geweldig! Ik ben zo enorm blij dat ik dit gedaan heb!

Na deze onvergetelijke ervaring besloten we nog naar het museum van Che (Ernesto Guevara) te gaan, om nog een beetje cultureel te doen. Na dit museum bezoek hadden we toch wel erg honger en zijn we op zoek gegaan naar iets waar we konden eten. Uiteindelijk zijn we uitgekomen bij een parrilla (een soort gril). Julia en ik vonden het een goed idee om iets nieuws te proberen dus wij gingen beide voor de gemixte parrilla. Geen goed idee… Naast de gewone lomo en chorizo kregen we ook bloedworst, lever en darm…. Niet mijn idee van een smakelijke lunch. Ik heb dan ook niet alles opgegeten. Maar goed, we hebben het in ieder geval geprobeerd en nu weten we ook weer dat we dat niet meer moeten bestellen. Na de lunch zijn we weer terug naar Cordoba gegaan om daar even te relaxen. We waren nog best wel moe van de dag. In de avond besloten we uit te gaan want om 12 uur was het de verjaardag van Julia.
De volgende dag hadden we een culturele dag gepland en zijn we de kerken en musea van Cordoba gaan bekijken. Na 2 musea en 3 kerken en veel rondgelopen te hebben vonden we het wel weer prima en hebben we taart gekocht om dat vervolgens in het park op te eten. Het was namelijk nog steeds de verjaardag van Julia, en wat is een verjaardag zonder taart? Na nog even in het hostel gezeten te hebben was het alweer tijd om terug te gaan. Gelukkig ging het deze keer helemaal goed met de busreis en we waren zelfs iets te vroeg in Buenos Aires.

Zondag ben ik samen met Florian nog naar een heerlijk steakhouse geweest en daar hebben we een hele goede steak gegeten. Ik heb hier nog niet veel steak gegeten, maar deze was zeker nog een bezoekje waard! Toen was tijd voor Florian om weer terug te gaan naar Santiago en ik ging weer richting huis.

In de weken die volgde heb ik eigenlijk vrij weinig gedaan.Natuurlijk gewoon werk, maar daarnaast niet veel. Ik heb vooral gewerkt en lekker rondgehangen in mijn huis. Wel hadden we met werk een Networking event. Alle leden hadden mensen uitgenodigd uit de toeristische sector (hotels, restaurants, tour operators, reisbureaus, noem het maar op). We hadden iedereen uitgenodigd in het hotel van één van onze leden. Ik mocht ook mee naar dit Networking event, en ik heb hier echt heel veel van geleerd. Het was super interessant om bij te zijn, heel leerzaam maar ook gewoon heel erg leuk. Ik heb ook met wat mensen gepraat en eigenlijk het leukste vond ik nog dat ik mijn eigen naamkaartje had met mijn naam en organizador (organisator) erop. Verder ben ik nog uit eten geweest met een meisje van mijn school die ook in Buenos Aires stage doet en heb ik een afscheidsdiner gehad van één van mijn vriendinnen hier, die gaat alweer terug, helaas :(.

Ook heb ik het dan eindelijk meegemaakt. Ik ben bijna beroofd. Zo klinkt het erger dan het eigenlijk is. Ik zat samen met een vriendin op een terrasje, lekker van onze koffie te genieten. En opeens roken we iets raars en zagen we groene spetters. “Ieeew, wat is dat?”. Toen we beter keken zagen we dat het echt overal zat, op het raam, op de stoel en helaas ook op ons. Dit alles hadden we allemaal in een paar seconde door en toen zijn we meteen naar binnen gegaan. We vertrouwde het niet maar het was ook gewoon vies en we wilde naar de wc om het eraf te halen, want echt werkelijk waar, dit spul stonk!! Toen we binnen waren kwam de barman op mij af en vroeg wat er was gebeurt. Na mijn verhaal vertelde hij dat we goed gehandeld hadden door meteen naar binnen te gaan omdat dit een veel gebruikte manier is om toeristen te beroven. Was het gevoel dat we het niet vertrouwde toch goed! Gelukkig kregen we het spul snel van alles af, maar de stank bleef, helaas. Aangezien alles ook in mijn haar zat ben ik snel naar huis gegaan om te douchen, maar helaas, de stank ging niet weg. Nog een keer mijn haar wassen dan maar, nog steeds geen resultaat…. Oke, nog een keer dan maar. Maar nog steeds stonk het (het heeft me uiteindelijk 5 wasbeurten gekost). Toen was mijn jas aan de beurt, nou deze mag dus naar de stomerij. De stank is echt verschrikkelijk! Maar gelukkig is alles goed afgelopen en heb ik al mijn spullen nog, alhoewel ik toch vrij boos ben over de stank in mijn jas… Aagh, het is maar waar je je druk over maakt haha.

Dit was hem dan wel weer, ik ga wat rustige weken tegemoet. Ik heb niet zo veel reisplannen meer dus ik ga nu gewoon genieten van wat Buenos Aires allemaal te bieden heeft.

Ohja, bijna vergeten te melden. Ik ben heeeeel even in een radio spot te horen voor een radioprogramma op de lokale zender van La Boca, hoe vet is dat! Het zijn maar 2 seconde, maar het is iets!

Besos,xxx

English version:

Hello from the cold Buenos Aires,

There we are again! And so much has happened again. All the new experiences, it keeps going and going on. After my travel to Mendoza we had a long weekend again only two weeks later. And what does a long weekend mean for Marisa? Indeed, discovering the country. So, hop hop, my stuff went back in my travel back and my legs to the metro and the metro to the bus. In my last blog I told you that we were planning to do to Salta, but we changed our plans and went to Cordoba instead. Because there was a little bit lack of time (Salta is 20 hours by bus and Cordoba 8, and with “only” four days Cordoba was a better choice). However, before we went to Cordoba there were of course also some weeks in Buenos Aires. So let’s start right now!

After I came back from Mendoza my work week started again. But it was also a week of sending a lot of emails and visiting a lot of different apartment. I wanted to move again. Yes, you all hear it right… Marisa wanted to move AGAIN. I stayed in the voluntary house for 1.5 months but after these 1.5 months it was time to look for a place that was a bit quieter and a little bit less looking like a hostel. Don’t get me wrong, I had a great time in the voluntary house, but I needed something else. I wanted to have my own room and a little bit more space for myself. So my search for a new apartment was on full speed again. After sending a few emails and seeing some rooms I received an email from a Dutch girl. She had also studied at the NHTV and even more funny was that she did the same field of study as me (ITMC). I was invited to have a look at the apartment (jeeeej!) and I was hoping so badly that it would be nice as the rest of the apartment were all a bit like ‘jeah nice, but not amazing’. Immediately when I walked in I knew it, YES! This will be my new house. That same evening we arranged everything and 2 days later I picked up my keys. Again two days later I moved in. That was easy! So, for the people who followed all my moving stories, this was the fourth time within Buenos Aires. But this time I will stay here! No moving for me anymore.
The rest of the week was really easy going. I was lucky enough that I could join a meeting with the council of Buenos Aires. They were planning to make a new ecological/sustainable label for hotels in Buenos Aires. As we have such a label they asked our help on how to best tackle this and what was all part of creating a label. It was very interesting to be able to participate in this meeting. Furthermore I just worked on my daily tasks and of course on the stuff for my school. A productive week I would say.

Saturday the 26th of April it was the 21e birthday of Jake, one of our roommates (from my old house). He is from the US where 21 is quite a big thing. So we decided to buy him a nice present. We bought a whole basket full of different types of beers, and as finishing thoughts we gave him a nice balloon. He loved it.

We also had a visitor in Buenos Aires. Florian (who I know from Málaga) was in Buenos Aires for a few days. That is why we decided to do a pub-crawl (of course also to celebrate Jakes birthday). Now I have to admit that we mostly talked about Málaga during this pub-crawl. We (or well, at least me) miss Málaga a lot! So yea, when someone who was also in Málaga is around you know what you will be taking about, ooops.

Sunday I went to the San Telmo market again because I wanted to have my own mate cup. I want to learn how to drink mate (you really have to learn this) and for this I need my own cup of course. On the San Telmo market you can find the nicest once, so I wanted to by mine over there. As it is winter at the moment in Buenos Aires I kind of rewarded myself with a nice alpaca jumper as well and I am really happy with it! It’s really warm and soft, so the perfect jumper for me!

After this I had a 3 day workweek… Yes, life in Buenos Aires is really hard sometimes! It was Puente (long weekend) again. Thursday the first of May it was Labour Day and because of that they decided that they would have Friday off as well. Well, I am not complaining! Because we had our next trip on our programme, a (long) weekend to Cordoba! So Wednesday at 23.25 we were in the bus again on our way to Cordoba. We closed our eyes in the hope we would only open them when we arrived in Cordoba. Well, we woke up around the time we would have arrived, but where we were…. We had no idea! We were somewhere in the middle of nowhere, at the side of the highway. After 2 hours of not getting any information about what was going on I decided to ask why we were standing still. It turned out that we were already standing there for around 3 (or it was 4, I really don’t know anymore) hours because we had a flat tire. We had to wait for the people who could fix it… Why they didn't send another bus, don’t ask me, I have no idea. We decided to go outside to stretch our legs a bit and of course to observe what was going on with the flat tire. After about 1.5/2 hours we were finally ready to go again and so were arrived in Cordoba waaaaay to late. In the end this was only a good thing as we found out that everything, but seriously everything, was closed. Of course…. It was Labour Day. On that day people don’t work. STUPID STUPID STUPID! Luckily we were able to find a restaurant that was still open so we were at least able to eat something. There we thought about what we could do the next days. The rest of the day we relaxed and we went to bed early because the next day we had to be well rested.

BECAUSE….. what was the plan of these three crazy girls. Yes, we went skydiving! Yes, I know, we are crazy. We got picked up in the early hours of the morning because we had to drive a bit to another village. Once we were at our final destination we first had to fill out a form with some rules, which basically said that if we would fall, break something or got injured in any other way, it would not be the fault of the company. This made me somewhat nervous. What if something happens, what if I fall to death, aaaaah. All those thoughts went through my head at that moment, but I signed the form anyways. After that they showed us how we had to fall out the plane and how we had to hold our legs while landing, we go our beautiful suit kinda thing (I don't really know the English word for it) and after that is was time for the first two to go up into the air. I was in the second round so I could watch the first two people and enjoy the sun a little bit, which was really nice I have to say. After everybody was safely on the ground again it was the turn of me and Julia. At the plane we got another explanation on how to jump and how to hold your legs and after that we went up into the air. After a beautiful but short plane ride we were on the right attitude. As I was in the back of the plane I was second, which meant that I could see Julia fall out of the plane. This was a bit weird to see I have to admit. After this it was my turn…Oh dear… Actually the jump itself was not even the scariest part. You are not jumping yourself. You are attached to someone else who is jumping. However, the moment that they opened the door of the plane was for me one of the most freighting moments in my life. After the door opens of course a lot of wind comes into the plane, which makes kind of a lot of noise. And after that you look down and yes, you are very very high above the ground. “WHY ARE YOU OPENING THAT DOOR??” oh well, yea… wait, I am going to jump… those were my thoughts in those small seconds. And then you jump. This moment I will never forget! The first second is scary, but after that it is only just really amazing! The speed with which you fall down and the adrenaline rushing through your body at that moment is just an amazing feeling! When after that the parachute is loosened and you can look around and enjoy the beautiful surrounding in all quietness and peace is just amazing. I am so happy I did this!

After this unforgettable experience we decided to go the museum of Che (Ernesto Guevara), to get a bit of culture as well. After the museum we were kind of hungry so we went for a restaurant hunt. Finally we found a parrilla (this is a kind of grill). Julia and I decided that is was a good idea to try something new, so we both ordered a mixed parrilla. Not a good idea… Next to the normal lomo and chorizo we also got blood sausage, liver and intestine… not my idea of a tasty lunch. I didn’t eat everything, I have to admit. But well, at least we tried it and we also know what we shouldn't order anymore next time. After this tasty lunch we went back to Cordoba to relax a bit. We were pretty tired of this day. In the night we decided to go out because at 12 it was Julia’s birthday.

The next day we had a more cultural day on our planning and we visited the churches and museums of Cordoba. After 2 museums, 3 churches and a lot of walking around it was enough for us and we decided to buy cake to celebrate Julia’s birthday (as it was still her birthday). Because what is a birthday without a birthday cake? After being in the hostel for a while it was already time to go back again. Luckily this time everything went according to plan and we even arrived a little bit early in Buenos Aires

Sunday I went to an amazing steakhouse together with Florian, where I had the best steak I have had so far. I did not eat that many steaks yet here, but this one is certainly a steak I will come back for. After this amazing steak it was time to say goodbye to Florian who was returning to Santiago.

In the following weeks I did not do that much. Of course I went to work, but next to that not much happened. We did have a networking event with my work. All our members invited people from the touristic sector (hotels, restaurants, tour operators, travel agencies, etc). Everybody was invited in the hotel of one of our members. I was also allowed to come, which was really interesting and educational, but also just a lot of fun. I also spoke to some people and actually the best part of the night was that I had my own card with my name and organizador (organizer) on it. Other than that, I had a dinner with a girl from my university who is also doing her internship in Buenos Aires and I had a bye bye dinner of one of my friends who is already leaving Buenos Aires again, unfortunately:(.

And finally I also experienced it! I almost got robbed. Like this it sounds worse than it in reality was. I was sitting outside on a terrace together with a friend, enjoying our coffee. All of a sudden we smelled something weird and we saw green splashes everywhere. “Eeeeew, what is that?”. When we had a better look we saw that it was literally everywhere, on the window, on the chairs and unfortunately also on us. All of this took us just a few seconds to realise and after this realisation we directly went inside. We didn't really trust it but it was also just really dirty and we wanted to go to the toilet to wash it off. Because not joking, the smell was horrible!!! When we were inside the barman headed towards me and asked me what happened. After my story he told me that what we did was the best thing as this was a much used way to try to rob people. So our feeling was right! Luckily we were able to wash off the green stuff pretty easily, but the smell was still there… As everything was also in my hair I decided to go home to take a shower, but sadly, the smell didn't go away. Okay, just wash my hair another time, but still no results… Well, maybe one more time. But there was still that horrible smell (it took me 5 times before the smell was gone). After this it was my jacket’s turn. Well, this one can go to the dry cleaner. The smell is just awful. However, luckily everything ended well and I still have all my stuff, although I am pretty angry about the smell in my jacket… well, we can call this a first world problems right…:)

This was everything for this time; I will have some really easy and quiet weeks. I don’t have any travel plans anymore so I think I will just enjoy the things Buenos Aires has to offer me.

Oh and I almost forget to tell this. You can hear me for some seconds in a radio spot of a radio program on the local channel of La Boca, HOW AWESOME! It’s only around 2 seconds, but it is something!

Besos,xxx